Shit!

Ja ik weet het, je kunt de titel van je reisverslag leuker beginnen, daarom hier dan ook maar meteen een uitleg.

Zoals ik in mijn laatste reisverslag vertelde hebben wij zondag het uitje gehad met de kinderen van het weeshuis, we haalden ze met de taxi op, en wat zagen ze er mooi uit!Allemaal in het zondagse pak.

Met de taxi gingen we naar de stad, waar we een groot warenhuis ingingen.
Allereerst bezochten we daar de boekwinkel/sieradenwinkel/speelgoedwinkel/hele kitscherige spullenwinkel)
Daar mochten de kinderen van ons allemaal iets uitzoeken voor een bepaald bedrag. Helemaal geweldig om die gezichten van die kindertjes te zien. Ze vlogen alle kanten op, en snuffelden lekker rond. Heel grappig was om te merken dat de een precies uitrekende hoeveel hij te besteden had, en ook precies op dat bedrag uitkwam. Een ander kind had 1 klein boekje, wat een kwart vn het bedrag was dat ze mochten besteden, en hoefde niet meer.

Een uur later vertrok iedereen blij met zn present de winkel.. Waarna we een verdieping hoger naar de game hallen gingen.. We kochten voor iedereen muntjes om de spellen te kunnen spelen, en iedereen ging een kant uit. Wij mooie foto's maken van alle kinderen, wat waren ze enthousiast! geweldig om te zien..
Na wat tijd gingen we weer, en toen gebeurde het.. Ik wou mijn camera en telefoon pakken uit de tas....WEG!
Zowel telefoon en camera met ruim 500 foto's en filmpjes, weg..Nergens meer te vinden..Nou ik kan je zeggen dat ik echt enorm baalde ( en nog steeds)

Maargoed, na een zoektocht die niks opleverde ( de kinderen zochten allemaal mee) gingen we naar het politiebureau om aangifte te doen ( moet je voorstellen met de kinderen naar het politiebureau, ze keken hun ogen uit) we hadden een papier nodig voor de verzekering zodat ik nog geld terug kon krijgen.
Maarja, Vietnam zou Vietnam niet zijn als het natuurlijk niet zo makkelijk ging allemaal. Want jawel... De politieman had vandaag geen stempel om het aangifteformulier te kunnen stempelen.. Of we de volgende dag even terug konden komen.
We zouden diezelfde middag vertrekken uit Can Tho, dus de volgende dag nog even langs het politiebureau voor een stempel, was nogal een heen en weer gereis..

Nou goed ik bespaar iedereen alle details, puntje bij paaltje is het nu zo dat onze contactpersoon in Can Tho, Phoung, een vriend heeft bij de politie en hij maakt een verhaal over de diefstal, en zet er een stempel op. ( de helft verzonnen omdat hij in een ander district werkt, en dus niet kan vermelden dat de diefstal in Can Tho was) Kijk, Dat is Vietnam ook weer.
En hij zorgt ervoor dat iemand van onze projecten die nog in Can Tho zit, het meeneemt naar Nederland en het naar ons opstuurt..

Zoals je zult begrijpen,was dit best wel een tegenvaller. Terwijl de ochtend met de kinderen verder echt heel erg leuk was! Dit verpestte het toch wel voor een deel.
Maargoed, er is niks meer aan te doen, gelukkig heeft mijn vader ook heel veel foto's nog, en daar probeer ik dan maar aan te denken. Maar het blijft natuurlijk gewoon klote!

De projecten zijn afgerond, we hadden voor de andere projecten lekker ijsjes mee, en brachten nog wat speelgoed, dat we uit Holland nog mee hadden genomen.
Toen we de kinderen na ons uitje terugbrachten zongen ze nog een lied voor ons op het weeshuis zelf met alle andere kinderen erbij.
Nou, we vonden het best emotioneel, we hadden toch een band met de kinderen gekregen, en het afscheid is dan best wel moeilijk. We kregen nog mooie kado's van ze, en werden door alle 50 kinderen uitgezwaaid..
En ja echt, we missen ze nu al..

We zijn nu in Ho CHi Minh City, waar we gister in de middag heen gereisd zijn. Vanmiddag nemen we het vliegtuig naar Hue, een oud stadje, en vanuit daar gaan we 11 dagen rondreizen, en komen we weer terug in Ho CHi Minh City.
Heb wel veel zin om de andere stadjes te gaan bezoeken hier in Vietnam, oude ruines, vele tempels en pagodes, en natuurlijk de prachtige natuur hier.

Dus de aankomende anderhalve week gaan we nog even goed de toerist uithangen!

Xin Ciao! ( oftewel Tot Ziens)